20.08.2021

Jak zmienia się kanon kobiecego piękna w zależności od kultury? 5 przykładów dookoła świata

Autorka artykułu : dietetyczka Klaudia Stawowska

W poprzednich artykułach pisałam o tym jak zmieniało się “idealne kobiece piękno” na przestrzeni wieków oraz ostatnich stu lat. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji do nich zajrzeć, koniecznie nadróbcie zaległości :

Czy naprawdę muszę się odchudzać? Kanon kobiecego piękna na przestrzeni wieków
Jak zmieniał się kanon idealnej kobiety w ostatnim stuleciu?

W dzisiejszym wpisie przyglądam się kolejnemu, ważnemu czynnikowi od którego zależy to, co i dlaczego uważane jest za piękne, a mianowicie – kulturze. Niesamowite jest to, jak coś co uważane jest za wyznacznik piękna w Europie, może być uznawane za kompletnie nieatrakcyjne w innej części świata. Dzisiaj przedstawiamy 5 przykładów opisujących kanon kobiecego piękna w różnych miejscach na ziemi.

1. BIRMA – Kobiety żyrafy

Niektóre rytuały piękna mają więcej wspólnego z tradycją niż z czymkolwiek innym. Tak jak w przypadku birmańskiego plemienia Padaung, lub – jak same wolą siebie nazywać tamtejsze kobiety – Kayan. Plemię to stało się znane dzięki niezwykłemu wyglądowi kobiet, które noszą na szyjach mosiężne zwoje. Nie do końca wiadomo, skąd wzięła się taka tradycja. Spekulacje na ten temat dotyczą głównie tego, że miały one zapewnić ochronę przed atakami tygrysów (często wymierzonymi właśnie w szyję) oraz aby odstraszyć i zniechęcić inne plemiona przed napadami i uprowadzeniami kobiet. Jak się niestety okazuje, efekt bywał odwrotny – świecące pierścienie nadawały wyglądowi kobiet element boskości, dumy i wdzięku.

Pierścienie, które dają złudzenie wyciągniętej szyi oraz głowy unoszącej się nad złotym piedestałem nie służą jednak zdrowiu i szczęściu kobiet Kayan. Jak wspomniałam wyżej, efekt rozciągniętej szyi jest jedynie złudzeniem optycznym. W rzeczywistości ciężar mosiężnych zwojów powoduje znaczne obniżenie obojczyków i deformacje klatki piersiowej, a co za tym idzie, również kręgosłupa.

Aby radzić sobie z bólem spowodowanym takim obciążeniem, kobiety żują silnie uzależniające orzechy i liście rośliny betel. Nie jest prawdą, że noszenie obręczy tak osłabia szyję, że po ich zdjęciu kobieta skazana jest na złamanie kręgosłupa. Odczuwalny jest duży dyskomfort, który ponoć mija po kilku dniach. Natomiast na skórze pozostają siniaki, podrażnienia i odbarwienia. Pomijając kwestię “piękna”, życie tych kobiet niestety nie jest usłane różami… Stały się one główną atrakcją turystyczną oraz zarobkiem dla wioski. Każdego roku wielu turystów przyjeżdża tam, aby zobaczyć i sfotografować “kobiety-żyrafy”.

2. IRAN – Stolica operacji plastycznych nosa

Pomimo tego, że w Iranie kobiety obowiązuje surowy dress-code jak np. obowiązek noszenia hidżabu i zakaz odkrywania ciała, jest on krajem zaliczanym do największych klientów branży kosmetycznej na świecie. Lifting, tatuowanie brwi, rozjaśnianie włosów, a także profesjonalne wybielanie zębów to w ostatnich latach bardzo popularne trendy w Iranie. Ponadto, Iran nazywany jest światową stolicą operacji plastycznych nosa. Tamtejsze kobiety poddają się operacjom plastycznym (najczęściej chcą one usunąć “garb na nosie”) oraz innym zabiegom kosmetycznym twarzy z dumą, a bandaże pooperacyjne są uważane za symbol statusu.

Zdarza się, że Iranki noszą takie plastry i bandaże zdecydowanie dłużej niż jest to potrzebne, a co więcej – wiele z nich zakłada opatrunki i bandaże, nawet jeśli nie robiły operacji nosa. Kobiety chętnie wydają pieniądze na kosmetyki i operacje plastyczne twarzy, ponieważ jest to coś, czym mogą się na co dzień dzielić ze światem. Pisarz Azar Nafisi, w jednym z wywiadów bardzo trafnie skomentował panujący obecnie ideał kobiecego piękna w Iranie, mówiąc: “Irańczycy stali się bardziej świadomi mody, ponieważ są jej pozbawieni. Każda kobieta lubi być szczęśliwa, lubi być bezpieczna, lubi dobrze wyglądać, dobrze się czuć, a Irańczycy niczym się w tej kwestii nie różnią”.

3. MAURETANIA – Obozy tłuszczowe dla kobiet

Mauretania w Afryce Zachodniej jest jednym z najbiedniejszych krajów świata. Pomimo ciężkich warunków atmosferycznych (upały, susze) i pogłębiającego się kryzysu żywnościowego, ponad połowa kobiet w Mauretanii ma nadwagę, a 20% z nich jest otyła. Dla porównania tylko około 4% mężczyzn jest otyła, a 20% ma nadwagę. Otyłość wśród Mauretanek uznawana jest za symbol bogactwa, zdrowia, statusu oraz płodności. Bardzo puszyste kobiety uważane są przez mężczyzn za wyjątkowo piękne i pożądane.

Aby więc zapewnić swoim córkom gwarancję zamążpójścia w przyszłości, matki zaczynają przekarmiać swoje pociechy już od dzieciństwa. Powszechną praktyką jest również wysyłanie młodych dziewczyn do ”obozów tłuszczowych”, gdzie są one karmione jedzeniem zawierającym do 15.000 kalorii dziennie (sic!).

Według panującego tam kanonu piękna, im większa kobieta tym szybciej znajdzie męża, a co za tym idzie – również stabilność i bezpieczeństwo. W skład posiłków wchodzą m.in. duże ilości tłustego mleka koziego, bułka tarta nasączona oliwą z oliwek i mięso kozie. Kobiety w Mauretanii jedzą niekiedy dwa lub nawet trzy obiady dziennie.

4. JAPONIA – Nieskazitelność i Kawaii

Większość Japończyków jest na co dzień wystrojona od stóp do głów. Nawet jeśli wybierają się na szybkie zakupy do pobliskiego sklepu, Japonki raczej nie założą piżamy, klapek i nie wyjdą z rozczochranymi włosami poza dom. Japończycy od najmłodszych lat są uczeni, że nie powinni zawracać innym głowy swoimi problemami. Jeśli więc nie dbają o swój wygląd, może być to odebrane jako zachowanie niegrzeczne oraz jako okazywanie braku szacunku.

Kanon kobiecego piękna w Japonii skupia się szczególnie na kilku aspektach wyglądu, a mianowicie:

jasna, nieskazitelna i porcelanowa skóra oraz cera,
długie, szczupłe nogi,
owalna i niewielka głowa (najlepiej w kształcie litery V),
duże oczy,
delikatny, mały nos,
filigranowa i szczupła sylwetka.

Dodatkowo Japonki dążą do tego, aby być kawaii (słodkie/urocze). Dlaczego? Zapewne z kilku powodów. Po pierwsze w Japonii ceni się młodość, a więc wszystko co młodzieńcze jest pożądane i pociągające. Róż na policzkach, kokardki we włosach, podkolanówki czy cukierkowe sukienki są uważane przez mężczyzn w Japonii za szczególnie atrakcyjne. Wiele kobiet sztucznie modeluje swoim głosem tak, aby brzmiał on bardziej dziecięco, wysoko i po prostu – słodziutko. Co więcej, w Japonii bardzo popularne stały się nakładki ortodontyczne, mające na celu wykrzywić zęby (głównie kły) aby nadać twarzy uroczego, dziecięcego wyglądu.

Po drugie, Japończycy pracują bardzo długo (nawet po kilkanaście godzin dziennie każdego dnia) i są pod ogromną presją społeczną. Wszechobecna słodkość jest całkowitym przeciwieństwem surowej japońskiej rzeczywistości, przez co dla wielu ludzi jest ukojeniem i odskocznią od przytłaczających realiów codziennego, pełnego stresu życia.

5. TAJLANDIA – Czarne zęby

W Tajlandii, w grupie etnicznej Akha, uważa się, że białe zęby są charakterystyczne dla demonów i zwierząt. Aby możliwie jak najbardziej odróżnić się od nich, Tajlandki używają różnego rodzaju mieszanek i mikstur, by uczernić swoje uzębienie. Używają do tego głównie palonej żywicy, palonych łupin kokosa, opiłków żelaza i różnych przypraw.

Czarne zęby są postrzegane jako oznaka dojrzałości, klasy, piękna i cywilizacji. Proces czernienia uzębienia odbywa się zazwyczaj już w wieku dojrzewania. Oprócz kwestii tradycji i estetyki, zabieg ten ma na celu ochronę zębów przed próchnicą oraz utrzymanie ich w jak najlepszej kondycji na stare lata.

Jak widzicie, japoński ideał, kawaii kobieta nie będzie atrakcyjna w Mauretanii, a wybielone zęby Iranek w niektórych częściach Tajlandii będą budzić głównie przerażenie. Zastanówcie się więc czy widzicie jakikolwiek sens w dążeniu do „ideału”?